Starożytna mapa Belgii pokazuje ewolucje Belgii. Ta historyczna mapa Belgii pozwoli Ci na podróż w przeszłość i w historię Belgii w Europie Zachodniej. Starożytna mapa Belgii jest do pobrania w formacie PDF, do druku i za darmo.

Na terenie starożytnej Belgii odkryto skamieniałości neandertalczyków w Engis w 1829-30, La Naulette w 1866, Grotte de Spy w 1886, Grotte Scladina w 1993 i Veldwezelt-Hezerwater, niektóre datowane na co najmniej 100 000BP. Najwcześniejsza neolityczna technologia rolnicza północnej Europy, tzw. kultura LBK, dotarła do wschodniej Belgii na jej najdalszym północno-zachodnim odcinku od jej początków w południowo-wschodniej Europie, co widać na mapie Starożytnej Belgii. Jej ekspansja zatrzymała się w regionie Hesbaye we wschodniej Belgii około 5000 roku p.n.e. Belgijski LBK jest godny uwagi ze względu na stosowanie murów obronnych wokół wiosek, co mogło, ale nie musiało być konieczne ze względu na bliskość zbieraczy łowieckich. Tak zwana ceramika limburska i ceramika La Hoguette to style, które rozciągają się na północno-zachodnią Francję i Holandię, ale czasami argumentowano, że technologie te są wynikiem rozprzestrzeniania się technologii garncarskich poza pierwotną populację rolniczą LBK we wschodniej Belgii i północno-wschodniej Francji, a także ich wytwarzania przez zbieraczy łowieckich.

Nieco później rozpoczęta kultura neolityczna znaleziona w środkowej Walonii to tak zwana "Groupe de Blicquy", która może stanowić odgałęzienie osadników z LBK, jak to pokazano na mapie Starożytnej Belgii. Jednym z godnych uwagi stanowisk archeologicznych w tym regionie są neolityczne kopalnie krzemienia w Spiennes. Rolnictwo w starożytnej Belgii nie przyjęło się jednak początkowo na stałe. Kultury LBK i Blicquy zniknęły i nastąpiła długa przerwa zanim pojawiła się nowa kultura rolnicza, kultura Michelsberg, która stała się powszechna. Myśliwi-zbieracze z kultury Swifterbant najwyraźniej pozostali na piaszczystej północy Belgii, ale coraz bardziej ulegali wpływom rolnictwa i techniki garncarskiej. W trzecim i późnym czwartym tysiącleciu p.n.e. cała Flandria wykazuje stosunkowo niewiele dowodów na zamieszkiwanie przez ludzi. Chociaż uważa się, że istniała stała obecność ludzka, dostępne rodzaje dowodów sprawiają, że osąd szczegółów jest bardzo trudny. Kultura Seine-Oise-Marne rozprzestrzeniła się w Ardenach i jest związana z tamtejszymi stanowiskami megalitycznymi (np. Wéris), ale nie rozprzestrzeniła się na całą Belgię.

W ostatniej części neolitu znaleziono dowody na istnienie kultur Corded Ware i Bell Beaker w południowej części Holandii, ale wydaje się, że kultury te nie miały dużego wpływu na całą Belgię. Liczba ludności Belgii zaczęła stale rosnąć w późnej epoce brązu od około 1750 r. p.n.e., o czym wspomina mapa starożytnej Belgii. Trzy prawdopodobnie spokrewnione kultury europejskie pojawiły się kolejno. Najpierw przybyła kultura Urnfield (na przykład tumulty znalezione w Ravels i Hamont-Achel w Campine). Następnie, wchodząc w epokę żelaza, kultura Hallstatt i kultura La Tène. Wszystkie te trzy kultury są związane z językami indoeuropejskimi, przy czym języki celtyckie są szczególnie związane z kulturą materialną La Tène i ewentualnie Halstatt. Wynika to z faktu, że w historycznych zapisach greckich i rzymskich z terenów, na których osiadła ta kultura, pojawiają się celtyckie nazwy miejscowości i nazwy osobowe. Jest jednak możliwe, że w starożytnej Belgii, zwłaszcza na terenach północnych, kultury Hallstatt i La Tène zostały przyniesione przez nowe elity, a głównym językiem ludności nie był język celtycki. Od 500 r. p.n.e. plemiona celtyckie osiedlały się w tym regionie i prowadziły handel ze światem śródziemnomorskim. Od ok. 150 r. p.n.e. pod wpływem handlu ze światem śródziemnomorskim weszły w użycie pierwsze monety.